W listopadzie mieszkańcy będą mieli okazję uczcić 120. rocznicę urodzin Heleny Grossówny, wybitnej aktorki przedwojennej, która na stałe wpisała się w historię polskiego kina. Kujawsko-Pomorskie Centrum Dziedzictwa w Toruniu przygotowało szereg wydarzeń, które przybliżą postać tej niezwykłej kobiety.
- Życie i twórczość Heleny Grossówny
- Obchody 120. rocznicy urodzin
- Kariera filmowa i działalność w czasie II wojny światowej
Życie i twórczość Heleny Grossówny
Helena Grossówna, urodzona 25 listopada 1904 roku, była córką Leonarda Grossa oraz Walerii z Winiawskich. Swoje dzieciństwo spędziła w Toruniu, gdzie mieszkała z matką i trójką rodzeństwa w charakterystycznym domu z muru pruskiego przy ulicy Wodnej (dzisiejsza PCK). Budynek ten, przeniesiony z Mokrego, dzisiaj znajduje się w sercu toruńskiej starówki, w otoczeniu historycznej zabudowy, blisko Wisły.
Po ukończeniu szkoły baletowej w 1924 roku, Helena zadebiutowała jako statystka w „Księżniczce czardasza”, a jej kariera szybko się rozwijała. Występowała na deskach teatrów w Poznaniu i Warszawie, gdzie zdobyła uznanie jako tancerka i choreografka w rewiach oraz operetkach.
Obchody 120. rocznicy urodzin
Z okazji rocznicy urodzin Grossówny, w Domu Heleny Grossówny przy ul. Św. Jakuba zaplanowano cztery różnorodne wydarzenia. Wstęp na nie jest bezpłatny, co zachęca mieszkańców do wzięcia udziału w tej wyjątkowej inicjatywie. Oprócz spaceru po toruńskich ulicach związanych z jej życiem, uczestnicy będą mieli okazję doświadczyć niezapomnianych chwil podczas pozostałych wydarzeń.
Wszystkie szczegóły dotyczące obchodów oraz kontakt z organizatorami można znaleźć na stronie Kujawsko-Pomorskiego Centrum Dziedzictwa. To doskonała okazja, aby poznać nie tylko historię Grossówny, ale także dorobek artystyczny tej wybitnej postaci.
Kariera filmowa i działalność w czasie II wojny światowej
Na ekranie zadebiutowała w 1935 roku w filmie „Kochaj tylko mnie”, a w ciągu czterech lat, które spędziła w branży filmowej, zdobyła serca widzów w takich produkcjach jak „Dodek na froncie”, „Piętro wyżej” czy „Paweł i Gaweł”. Jej talent i wdzięk przyciągnęły uwagę wielu znanych aktorów, z którymi miała przyjemność występować.
Niestety, wybuch II wojny światowej przerwał jej karierę. Helena zaangażowała się w działalność konspiracyjną w okupowanej Warszawie, prowadząc kuchnię dla obrońców miasta. W czasie powstania warszawskiego jako „Bystra” dowodziła kobietami w batalionie „Sokół”. Jej heroiczne działania w obliczu zagrożenia były dowodem na to, że nie tylko talent artystyczny, ale i odwaga mogą wpisać się w historię. Po wojnie, mimo represji, które utrudniały jej powrót do kariery, pozostała w świadomości ludzi jako osoba o „najpiękniejszym uśmiechu Warszawy”. Zmarła 4 lipca 1994 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej kulturze.
Wg inf z: Urząd Miasta Toruń
