Coraz więcej mówi się o zaburzeniach intelektualnych u dzieci. Wielu rodziców zastanawia się, czy ich dziecko z zaburzeniem intelektualnym może uczęszczać do normalnej szkoły. Odpowiedź nie jest jednoznaczna, ponieważ wszystko zależy od głębokości danego zaburzenia oraz od możliwości dziecka. Każdy rodzić przed podjęciem decyzji musi jednak wiedzieć, z czym jego dziecko będzie musiało się zmierzyć.
W zależności od tego, jak głębokie jest zaburzenie dziecko będzie w stanie pewne rzeczy zrobić, a innych nie. Mogą wystąpić:
- problemy z myśleniem abstrakcyjnym (operowaniem pojęciami, odnoszącymi się do bardziej skomplikowanych zjawisk i przedmiotów) – jednak myślenie konkretno-obrazowe, czyli oparte na precyzyjnych, konkretnych przykładach może być bardzo dobrze rozwinięte. Dziecko może mieć problem ze zrozumieniem tekstu (mówionego, czytanego) i wyobrażeniem sobie przedstawianych sytuacji kiedy nie ma odwzorowania, jednak ten sam tekst, poparty ilustracjami, bądź przykładem „z życia” przedstawionym przez nauczyciela może być zinterpretowany bez problemów. Czasami wystarczy więc porozmawiać z nauczycielem, który powinien następnie zmienić metody pracy
- słabsza pamięć (wtedy trudność może sprawić zapamiętywanie wierszy, definicji, pojęć czy ogólnych informacji przekazywanych przez nauczyciela)
- mniejsza spostrzegawczość (dziecko będzie potrzebowało więcej czasu, by wykonać zadanie, może nie zauważać istotnych rzeczy, potrzebnych do przyswojenia materiału, w konsekwencji może nie rozwiązać zadania, bo nie zorientuje się, że trzeba wykorzystać konkretne dane; mogą także pojawić się problemy w pracy zespołowej, np. podczas gry w piłkę – dziecko może nie zauważyć, że kolega z drużyny podaje do niego piłkę) Artykuł powstał we współpracy z portalem biznesowym http://michal-gorecki.pl/
- trudności z wyciąganiem wniosków (np. problemy z interpretacją tekstu, czy rozwiązywaniem zadań z treścią)
Dzieci z zaburzeniami w sferze intelektualnej mogą mieć więc różnorakie problemy – zaczynając od prawidłowego odbierania napisanych informacji, poprzez ich analizę aż do umiejętności ich wykorzystania. Takim przypadkom często towarzyszą zaburzenia emocjonalne, które mają charakter wtórny, gdyż są skutkiem długoletnich niepowodzeń szkolnych. Może także dojść do utraty motywacji do nauki. W przypadku takich uczniów konieczne są zajęcia dodatkowe, np. korekcyjno-kompensacyjne, czy tez terapia ręki. To, jak i czy w ogóle dziecko z zaburzeniem intelektualnym poradzi sobie w szkole zależy nie tylko od niego samego, ale przede wszystkim od rodziców i nauczycieli. Powinni być oni w stałym kontakcie i na bieżąco analizować proces dydaktyczny dziecka. Zawsze powinniśmy dać mu szansę.
